Kvenspæjarastofa númer eitt

Þökk sem eigendum Sýnar nafnbreyttu sem seldu áskriftina að heimsmeistarakeppninni í knattspyrnu svo dýrt árið 2006 að við keyptum okkur gervihnattadisk og notum enn. Varð það til þess að ég sá i gær kvikmynd á BBC 2 með ofangreindu nafni og eftir bók með sama nafni. Fyrir nokkru sá ég líka brot úr viðtali við höfundinn, Alexander McCall Smith, sem þykir hafa náð að skilja vel aðstæður og hugarheim kvenna í Afríku.
Myndin gerist í Botsvana og margt var dæmigert fyrir álfuna, s.s. landslagið, húmorinn, framkoma fólks, en einnig vald töfra í samfélaginu og hvernig það var samofið spillingunni. Ádeilan og eymdin sem þessu fylgir kom vel fram. 
Biblían var sjálfsagður hluti af lífi spæjarans, Mma Romotswe, hörkukvendi sem bauð öllu byrginn. Leikararnir voru misgóðir og sumir ýktir en það var túlega hluti af skopskyni myndarinnar og gerði hana trúverðugri sem breska afróafurð. Þegar upp var staðið var þetta falleg saga um dreng sem var stolið og fanst fyrir tilverknað spæjarans.
Bókina á ég eftir að lesa og til stendur að gera þáttaröð eftir bókunum um Mma Romotswe. En trúlega ratar þetta ekki í íslenskt sjónvarp, bresk þáttaröð sem gerist í Botsvana.